შორი გზიდან მოაჭენებს,
თეთრ ბედაურს რაინდი.
სადაურსა სად წაიყვანს,
ბედი ერთხელ დაფიქრდით.
ჰეი მთვარევ გაუნათე,
მოსდებია გარს ბინდი.
იქ ბებია ელოდება,
დაჰკარგვია თვალს რიდი.
გაჭირვებით წინდებს უქსოვს,
ჩემს შვილიშვილს დავპირდი.
ბაბუა კი ბუხარს ანთებს,
გააჩაღებს კერიას.
რა ხანია ასე ტკბილად,
არსად არ უმღერია.
ზაურ შენი დაბრუნება,
მასაც დასიზმრებია.
აფხაზეთში სტუმრის მოსვლას,
ისევ თბილად ხვდებიან.
ვუძღვნი ჩემი მეგობრის ხსოვნას,
რომელიც საუბედუროდ, ვერ მოესწრო თავის სამშობლოში დაბრუნებას.
ათენი. 17/6 2012წ თემურ სისაური.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου