ემიგრანტები





                                              ჩვენი  სამშობლოს  შვილები,
                                              ბედმა  შორი-შორს  გაგვფანტა.
                                              განა  ისეთი  ბევრნი  ვართ,
                                              შევძლოთ   ერთ-ურთის  დაკარგვა.
                                              ცხოვრების  უკუღმართობამ,
                                              მშობლებს  და  შვილებს  გაგვყარა.
                                              ჩვენი  მფარველი,  მშველელი,
                                              უცხო  ქვეყანა  გამხდარა.
                                              კავკასიონზე  თოვლი  დევს,
                                              არც  არასოდეს  გამდნარა.
                                              შინ  დაბრუნების  იმედი,
                                              არც  ჩვენ  გულებში  გამქრალა.
                                       
                                         
                                         
                                       
                                       
                                       
                                       




                                                                              25/5 2013წ  ათენი.
                                                                                     თემურ  სისაური [ჭალელი].
                                                                                                საქართველო.

                                       აპრილია  ატმები  ყვავიან





                        აპრილია  ატმები  ყვავიან,
                        უსამშობლოდ  დღეები  გარბიან.
                        უთოვია  წუხელ  პარნინთაზე,
                        გამეღვიძა  მზეწვიების  ხმაზე.
                        რა  მინდოდა რად  ჩამოველ  რაზე,
                        ჩემი  მიწა  რად  გავცვალე  სხვაზე.
                        მივატოვეთ  ჩვენი  მთა  და  ბარი,
                        უცხო   მხარეს  შევალიეთ  ჯანი.
                        კრამიტის  ღარს  ავსებს  წვიმის
                                                                     ღვარი,
                        ცას  აბნელებს  წეროების   ჯარი.
                        თბილისისკენ  აუღიათ  გეზი,
                        არ  აშინებთ  შორეული  გზები.
                        მეც  შემშურდა  წეროების  ბედი,
                        მივდივარ  და  ისევ  აქა  ვრჩები.
                        გულს  გვიმაგრებს  მეგობარი  ნაღდი,
                        სიყვარულში  გაგვივლია  წლები.
                                                 
                     
                 
                   
               
                                                               
                     
                                                             
                 
                               

 


                                                            9/4 2015წ  ათენი.
                                                                          თემურ  სისაური[ჭალელი].