ლექსო ცეცხლივით ნათელო,
შენ ჩემი გულის სათქმელო.
საითაც წასულიყავით,
ჯვარი, გწერიათ ქართველნო.
ლექსო შენა ხარ საუნჯე,
კაცობრიობის სარკეო.
ქართული სული ჩაგბერო,
სამშობლო გამიხარეო.
ბევრს დაუბრუნე ხალისი,
ცხოვრების სიყვარულისა.
თქვენ გაგანდევით ლექსებო,
ნაფიქრი ჩემი გულისა.
ლექსო, შენ უნდა გვიშველო,
გადაიარო ცხრა მთანი.
და მიაწვდინო სამშობლოს,
ემიგრანტების ამბავი.
ათენი. 11/7. თემურ სისაური. თბილისი.
ლექ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου