უცხოობაში ყოფნამა.

ის  აღარა  ვარ,  რაც  ვიყავ,
გული,  ლოდინმა  დაღარა.
უცხოობაში  ყოფნამა,
თვალები,  ცრემლით  დანამა.
წლები  გარბიან  მალ-მალე,
სული  სიშორემ  დაღალა.
შინ  დაბრუნების  ლოდინში,
თავს,  დამათოვა  ჭაღარა.
სამშობლოს,  მაინც  ვახსოვართ,
არ  დაიკარგავს  იმედსა.
რომ,  გათენდება  ერთი  დღე
და  დაიბრუნებს  შვილებსა.
უფალი  შეგეწეოდეს,
შენ,  ჩვენო  არე-მარეო.
აყვავებული  გვენახოს,
ჩვენი  ლამაზი  მხარეო.




ათენი. 17/7.2013წ. თემურ  სისაური. თბილისი.