ზურიკო ნაცვლიშვილის ხსოვნას.

სადა  ხარ  ზურავ  ჭალელო,
მაგ  შენი  თბილი  გულითა.
შენი კაცური  სიკვდილით,
მტერიც  გასტეხე  სულითა.
აფხაზეთისა  მიწაზე...
იბრძოდი  წრფელი  გულითა.
ვაჟკაცობა  და  გმირობა,
ქართველებს  მოგვდგამს  რჯულითა.
ცხრამეტი  წლისა  წახვედი,
ოცი იქ  გადაიხადე.
შენი  სიკვდილით  მერცხალო,
ქართველთ  მიეცი  სილაღე.
ასმეთაური  იყავი,
ასმაგად  თავსა  სწირავდი.
ომი  ქორწილი  გეგონა,
ტყვიების ცეცხლში  ფრინავდი.
ქართველთა   შემგინებელთა,
როგორც  ყანასა  სცელავდი.
ჩვენი  სამშობლოს,  ბედზე  და
მის  მომავალზე  ღელავდი.
მტერთან  პირისპირ  შეხვედი,
შორს  იყო  შენთან  შიშია.
არ  დაიჩოქებს  არასდროს,
ქართული  გენი,  ჯიშია.
ტამიშთან  ჩაქრა  სიცოცხლე,
ვახ  მე  სათქმელად  ძნელია.
პირნათლად  წარსდეგ  სამსჯავროს,
ერთხელ  არ  დაგიკვნესია.




ეს  ლექსი  მიუძღვენი  ჩემი  დეიდაშვილის,  ზურა  ნაცვლიშვილის  და  მასთან  ერთად,  საქართველოს  ერთიანობისთვის,  დაღუპულთა  სულების  ხსოვნას,  ნათელში  ამყოფოს  უფალმა  მათი  სულები.


ათენი  22/8  2013წ.  თემურ  სისაური  [ჭალელი]   ქვემო-ჭალა.

საქართველო.