ჩემს  ქვემო-ჭალას




                 გავხედავ  გაღმა  ჯვარის  ტყისაკენ,
                 გაღვიძებიათ  მძინარე  იებს.
                 მათი  სურნელი  დაატკბობს  სოფელს,
                 დიდება  ომში  დაღუპულ  გმირებს.
                                                             ციტატა.







                 დაბლა  ლეხურის  ჭალებში,
                 ადიდებულა  მდინარე.
                 შეშინებიათ  ტირიფებს,
                 მარტი იშუშებს  იარებს.
                 გარემო გაცოცხლებულა,
                 ჭინჭველა  საგზალს  იმზადებს.
                 ღმერთო მშვიდობა  მოგვეცი,
                 გლეხკაცი ამას  ინატრებს.
                 მომახვნევინა მინდვრები,
                 პურის  ყანები იხარებს.
                 ჟუჟუნა  წვიმა  მოვიდეს,
                 ასი  ათასად  იმრავლებს.
                 გაღვიძებულა ბუნება,
                 თენდება,  მალე ინათებს.
                 ნიშა, ნიკორა  გაზდილან,
                 ხარებს  უღელში  შეაბმევს.
                 ტყიდან მორს  ჩამაიტანენ,
                 მოსავალს  დააბინავებს.
                 ყურძენსაც  დაჰკრეფს,  დასწურავს,
                 ქვევრ-მარანს  აახმიანებს.
                 ზამთარში  ბუხარს  აანთებს,
                 ფანდურსაც  ააჟღრიალებს.
                 გალესავს   პაპის  ფრანგულსა,
                 მზის  შუქზე  ააბდღვრიალებს.
                 როგორც   არწივი   მთისაი,
                 გვერდს  შამაისხავს  პატარებს.
                 ასწავლის  ქვეყნის  სიყვარულს,
                 საომრად  დააფრთიანებს.

             ამ  ლექსს  ვუძღვნი  ჩემს  სოფელს და  თანასოფლელებს,
             შორეული  საბერძნეთიდან  დიდი  სიყვარულით.

     
     
       ათენი 4/12 2014წ   თემურ  სისაური  [ჭალელი].